Opgebrande medewerkers en CEO’s met handen in het haar
Ik wil het al weken schrijven, maar durfde het niet goed. Ik begrijp namelijk heel goed dat overleven voor veel bedrijven de belangrijkste prioriteit is en ik wil niemand tegen de borst stuiten. Tot ik gisteren gebeld werd door een CEO van zo’n 200 medewerkers. Zijn angst? Dat mensen geen eigenaarschap tonen, werkloos thuis zitten en niet weten wat de KPI's zijn.
We zitten in een shitzooi
Volgens mij zijn we het er wel over eens dat het coronavirus veel tol van ons eist. Het is zoeken, dat herken ik ook. Onzekerheid zorgt ervoor dat we niet goed durven kiezen, of dat we juist kiezen om dingen niet te doen en te wachten tot we met zekerheid een keuze kunnen maken. Toch is dit het ‘domste’ wat we kunnen doen. Geen keuze is namelijk ook een keuze. En de impact hiervan is groter dan we nu kunnen overzien.
Met een bloemetje ben je er niet
Overal zie ik foto's voorbij komen van werkgevers die hun medewerkers verrassen met bijvoorbeeld een bloemetje of een healthy pakket. De CEO die mij gisteren belde, maakt video's voor medewerkers. De één met een komische insteek, de andere wat informatiever. Hele mooie gebaren, dat zeker. Het is alleen niet genoeg. De CEO erkent dit met zijn telefoontje naar mij. Niet voor niets vroeg hij aan één van zijn medewerkers wat hij nu nodig heeft. Het antwoord van de medewerker? "Handvatten voor hoe ik in deze veranderende werksituatie die gepaard gaat met stress nog steeds happy kan zijn in mijn werk en met mijn werkzaamheden." Dit antwoord krijg je niet en deze behoefte kan je als CEO niet vervullen, wanneer je alleen een bloemetje stuurt.
Drie tot zes maanden verwijderd van een burn-out
Gisteren las ik in de krant dat uit een onderzoek van het Nationaal Centrum Preventie Stress en Burn-out (NCPSB) blijkt dat thuiswerkers gemiddeld veertig procent meer stress ervaren als gevolg van de intelligente lockdown-maatregelen die in Nederland zijn genomen . Dit komt ook echt overeen met de gesprekken die ik voer met medewerkers. Hoewel ook ik merk dat mensen eerst heel loyaal zijn en weinig klagen, maar als ik doorvraag komt er wel degelijk stress naar boven. Deze stijging van stress brengt grote risico's met zich mee. De kans op uitval is groot. Bij een structurele toename van veertig procent ben je drie tot zes maanden verwijderd van een burn-out.
Het idee alleen al maakt me verdrietig. Mijn grootste inzicht in 5,5 jaar Rebelpoint is dat mensen zelf niet goed weten wat ze nodig hebben. Dat verklaart misschien ook dat wij in ons team merken dat de klap en de schrik (en de stress) al in maart kwam en onze energie en flow in deze weken alleen maar toeneemt. Neemt niet weg dat het ook voor ons financieel onzeker is. Maar de handvatten die ons helpen om ons goed te voelen en ons werk goed te blijven doen én onze doelen op de lange en korte termijn houden ons ook nu scherp.
Handen in het haar
Ik heb de afgelopen weken veel gesproken met zowel medewerkers, als leidinggevenden en CEO's. Deze gesprekken bevestigen de bovenstaande cijfers. Voor beide groepen is het een hele uitdaging. Ik zie loyale medewerkers die hun behoeften aan de kant zetten omdat ze ‘begrijpen’ dat het voor bedrijven pittig is. Angst speelt ook een rol, want was als je ontslagen wordt? Beter houd je je mond als je nu even minder werk te doen hebt of merkt dat je door de bomen het bos niet meer ziet. Online meetings slopen en kosten veel energie. Daarnaast missen mensen een doel, handvatten en sturing van hun leidinggevenden. Ze ervaren hun werk als saai, zitten laag in hun energie.
Leidinggevenden en CEO's erkennen dat ze het moeilijk vinden om mensen op afstand betrokken te houden en niet goed weten hoe ze hen kunnen helpen. Ondernemers geven aan de uitgaven volledig op nul te zetten. Dit terwijl velen ook aangeven dat ze bang zijn dat mensen zelf niet goed weten wat ze nodig hebben nu en dat ze zien dat mensen minder werk te doen hebben en weinig energie hebben. Ook hier staan de korte termijn en angst op de voorgrond. Niet gek, begrijp me niet verkeerd.
De schade beperken én hier beter uitkomen
Waardering in de vorm van bloemetjes, video's en telefoontjes werken en zijn zelfs essentieel. Het gaat er echter niet voor zorgen dat mensen overeind blijven, daar moet meer voor gebeuren. CEO's willen eigenaarschap zien en KPI's behalen, medewerkers willen zich goed voelen en hun werk goed kunnen doen. In de basis komen onze behoeften overeen. We willen gezien en gehoord worden. We willen erbij horen en ertoe doen. We willen controle krijgen op een situatie die ons alles behalve controle geeft. Laten we daarom zuinig zijn op elkaar en er voor elkaar zijn. Laten we met elkaar in gesprek gaan over wat we nu nodig hebben, in plaats van afstand nemen en elkaar uit het oog verliezen. Wat onze rol in de organisatie ook is: laat het ons doel zijn om er beter uit te komen.
Hulp of inspiratie tijdens corona
Wil je weten wat de kansen zijn voor jouw team of organisatie? Of wil je sparren over welke aanpak nu geschikt is en welke niet? Neem dan contact met ons op, we helpen je graag verder!
